Celem wędrówki w pierwszym dniu był Krzeszów. Niewielka miejscowość, w której najważniejszą budowlą jest urokliwie położone opactwo cystersów – Europejska Perła Baroku, a w nim – stolica Matki Bożej Łaskawej. Obraz datowany na pierwszą połowę XIII w. Jest to najstarsza ikona maryjna w Polsce, koronowana papieskimi koronami 2 czerwca 1993 r. przez papieża Jana Pawła II podczas wizyty w Legnicy.
Krzeszowska Bazylika jest jedną z najpiękniejszych świątyń barokowych w Europie, ozdobiona niezliczoną ilością fresków o tematyce biblijnej.
Równolegle z Bazyliką wybudowano Mauzoleum Piastów Śląskich, w którym znajdują się sarkofagi władców.
Obok Bazyliki stoi kościół św. Józefa. Tam podziwialiśmy cykl fresków poświęconych tematyce Świętej Rodziny z Nazaretu.
Drugi dzień pielgrzymowania rozpoczęliśmy w Kowarach. Najpierw pokłoniliśmy się św. Annie w kaplicy, której początki sięgają XV w., odbudowanej ze zniszczeń w 1727 r.
Następnie zwiedziliśmy kościół pod wezwaniem Imienia Najświętszej Maryi Panny. Początki jego sięgają roku 1401. Główny ołtarz pochodzi z 1749 r. i przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem trzymającym w ręku berło i kulę ziemską.
Z Kowar udaliśmy się do Karpacza, gdzie oprócz przepięknych widoków górskiego krajobrazu podziwialiśmy drewniany kościółek Wang i poznaliśmy jego niezwykłą historię. Zbudowany został przez potomków Wikingów z norweskiej sosny. Kościółek znalazł się w Karkonoszach dzięki królowi pruskiemu, który podarował go tutejszym ewangelikom w 1844 r.
Pozostałą część dnia spędziliśmy w Jeleniej Górze, gdzie zwiedziliśmy kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela (Cieplice), Bazylikę Mniejszą – św. Erazma i Pankracego oraz kościół Podwyższenia Krzyża Św., zbudowany w 1718 r. na planie krzyża greckiego.
W trzecim dniu wędrówki po ziemi Dolnego Śląska gościliśmy na zamku Książ, który w swojej historii miał wielu właścicieli od Bolka I Surowego w XIII w. do Hansa Heinricha XV w wieku XX.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Świdnicy, aby zapoznać się z bardzo interesującą budowlą – Kościołem Pokoju, jednym z dwu zachowanych w Europie, o niepowtarzalnym wnętrzu.
W tym mieście mieliśmy możność zwiedzić Katedrę św. Stanisława i św. Wojciecha, istniejącą od 1330 r., rozbudowywaną w ciągu wieków. We wnętrzu na szczególną uwagę zasługują barokowe ołtarze, rzeźbiona Pieta, bogato zdobiona ambona.
Ostatnim miejscem pielgrzymki był Henryków z opactwem Cystersów, przybyłych około 1221 r.
Jest to miejsce ciekawe i atrakcyjne ze względu na unikatowe zabytki, np. w kościele parafialnym najpiękniejsze w Europie stalle, rokokowy piec kaflowy w Sali żółtej, malowidła na sklepieniu Sali purpurowej i wiele innych.
Trzy dni spędzone na pielgrzymim szlaku dały nam możliwość poznania różnorodności i bogactwa kulturowego. Umocniły duchowo, przybliżyły religijne i historyczne fakty z dziejów polskiego narodu.
Księdzu Kazimierzowi Wójtowiczowi za trud przygotowania, duchowe przewodnictwo na szlaku, za atmosferę serdeczne Bóg zapłać od
wdzięcznych pielgrzymów
