Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: ”Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: ”Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: ”Widzieliśmy Pana!”. Ale on rzekł do nich: ”Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: ”Pokój wam!”. Następnie rzekł do Tomasza: ”Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: ”Pan mój i Bóg mój!”. Powiedział mu Jezus: ”Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
J 20,19-31
Czytając dzisiejszą Ewangelię musimy zadać sobie pytania: Jak silna jest nasza wiara? Co ona dla nas oznacza? Czy wierzę prawdziwie, oddając się prawom Bożym i kościelnym? Jak dalece interpretuję zasady chrześcijaństwa według własnego osądu i wygody życia?
„Jak Ojciec Mnie posłał tak i Ja was posyłam". Kapłani to nasz drogowskaz do Chrystusa, powołani przez Jego samego. Wraz z nimi jesteśmy jednością. Tworzymy Kościół naszego Pana, który choć pokaleczony jest filarem naszych zasad, moralności, ostoją w chwilach słabości, ale przede wszystkim powinien być naszą radością w dążeniu do Wieczności, ponieważ Miłosierdzie Boże jest wielkie i mimo naszych wątpliwości, chwiejności wiary, złych wyborów i osądów Bóg nam błogosławi byśmy wytrwali i doszli do pełni konfesji.
Ufajmy Słowu. „Co dla zmysłów niepojęte niech dopełni wiara w nas".
Kasia K.
